استعلام قیمت
عمران مدرن بازار نوین ارتباطات ساختمانی
در سیستم اعلام حریق متعارف ، چندین دتکتور، هر یک به یک منطقه (زون) از ساختمان تخصیص داده می شوند. این تجهیزات به صورت یک مدار به یکدیگر و به مرکز کنترل اعلام حریق متصل می شوند. این نوع اتصال به این معناست که هر مدار به عنوان نماینده ای برای یک زون شناخته می شود.
سیستم اعلام حریق متعارف یا کانونشنال با استفاده از تجهیزات مختلف اعلام حریق، قادر است منطقه ای که دچار حریق شده است را تشخیص دهد. این مجموعه شامل دتکتورهای دود، دتکتورهای حرارتی، شستی اعلام حریق، آژیر و فلاشر و باقی تجهیزات مربوطه است. در ادامه، به معرفی جامع این سیستم ها می پردازیم. همچنین برای استعلام قیمت سیستم اعلام حریق متعارف، می توانید با کارشناسان عمران مدرن تماس حاصل نمایید و اطلاعات بیشتری دریافت کنید.
قیمت سیستم اعلام حریق متعارف
معمولا قیمت سیستم اعلام حریق متعارف به وسیله تعداد زون ها، نوع و تعداد دتکتورها، آژیرها و سایر تجهیزات مشخص می شود. هزینه نهایی تحت تاثیر موارد متعددی قرار می گیرد، از جمله:
- اندازه سیستم: بسته به اندازه ساختمان یا محیط مورد نظر، هزینه ممکن است متفاوت باشد. برای مثال، هزینه نصب سیستم در یک منزل مسکونی کوچک کمتر از یک ساختمان تجاری می باشد.
- تجهیزات: نوع و تعداد دتکتورها، آژیرها، پنل های کنترل و سایر تجهیزات موجود در هر زون قیمت سیستم اعلام حریق متعارف را تعیین می کند.
- مشخصات فنی: امکانات خاص مانند امکان اتصال به سیستم های دیگر یا دارا بودن ویژگی های خاص امنیتی ممکن است قیمت سیستم اعلام حریق متعارف را تغییر دهد.
- نصب و نگهداری: هزینه نصب و نگهداری نیز می تواند در قیمت نهایی اعلام حریق متعارف تاثیرگذار باشد.
برای دریافت لیست قیمت و اطلاعات دقیق تر، بهتر است با کارشناسان عمران مدرن تماس گرفته و نیازها و امکانات مورد نظرتان را مطرح نمایید.
عملکرد سیستم اعلام حریق متعارف
در سیستم اعلام حریق متعارف، عملکرد بر اساس جریان عبوری از مدار تعیین می شود. در شرایط عادی، دتکتورها کمی جریان را از خود عبور می دهند و در این حالت، چراغ سبز روشن است، نشان دهنده وضعیت عادی سیستم است.
اما در صورت وقوع حریق، جریان عبوری از مدار به شدت افزایش می یابد که این افزایش جریان به فعال شدن اعلام حریق منجر می شود. در این سیستم ممکن است چهار حالت اتفاق بیافتد:
| حالات | توضیحات |
| حالت عادی | در این حالت، جریان عبوری از مدار کم و در میزان نرمال است و چراغ سبز روشن است. |
| حالت خطا یا آسیب | اگر یکی از سیم ها دچار آسیب یا پارگی شود، چراغ زرد روشن می شود که نشان دهنده وجود اشکال در سیستم است. |
| حالت حریق | در صورت وقوع حریق، چراغ به رنگ قرمز در می آید که نمایانگر حالت خطر و حریق است. |
| حالت اتصال کوتاه | این حالت وقتی رخ می دهد که دو سیم با هم برخورد کرده و اتصالی شده اند؛ در این صورت نیز چراغ زرد روشن می شود، به عنوان نشانه ای برای اتصال کوتاه در سیستم. |
این حالات مختلف اعلام شده توسط چراغ های مختلف، به کاربران اطلاع می دهند که در چه شرایطی سیستم در حالت عادی است یا با مشکلات مواجه شده یا حتی در معرض خطرات حریق یا اتصالات نادرست قرار گرفته است.
اجزای سیستم اعلام حریق متعارف
سیستم اعلام حریق متعارف ، همانند سایر انواع سیستم های اعلام حریق، از اجزای گوناگون تشکیل شده است که در ادامه به معرفی آن ها می پردازیم.
کنترل پنل اعلام حریق متعارف
کنترل پنل یکی از بخش های اساسی سیستم اعلام حریق متعارف است. این بخش مرکزی، با اتصال تجهیزات مختلف به وسیلهٔ مدارهای شعاعی، از جمله دتکتورها در مناطق مختلف ساختمان، وظیفه کنترل و نظارت بر وضعیت سیستم را بر عهده دارد. هر یک از تجهیزات اعلام حریق، از جمله آشکارسازها، به وسیلهٔ مدارها به این مرکز متصل می شوند.
کنترل پنل، تعداد زون های مختلف موجود در ساختمان را نشان می دهد و ممکن است تعداد محدودی از این زون ها را پوشش دهد. علاوه بر این، برای ارتباط با سایر تجهیزات اعلام حریق به صورت شعاعی یا شاخه، حداقل دو مدار را دارا باید باشد. وظیفه اصلی مرکز کنترل، پس از تشخیص حریق توسط دتکتورها، به کار انداختن سیگنال های هشداری مانند چراغ و آژیرهای اعلام حریق است. این فعالیت ها به وسیله مدارهای الکترونیکی این مرکز کنترل انجام می شود تا به سرعت واکنش مناسب در مواجهه با حریق را اعمال نماید.
در سیستم اعلام حریق متعارف ، پنل ها قادر نیستند اطلاعات دقیقی از مکان حادثه یا زمان دقیق آتش سوزی را ارائه دهند. به جای آن، تشخیص حریق به وسیلهٔ زون یا منطقه به صورت تقریبی انجام می شود. مطابق استانداردها، مساحت هر زون یا منطقه نباید بیش از ۲۰۰۰ متر مربع باشد و همچنین مسافتی که یک شخص در یک زون باید جهت کشف مکان آتش سوزی طی کند، باید کمتر از ۶۰ متر باشد.
شستی اعلام حریق متعارف
شستی سیستم اعلام حریق متعارف ، به عنوان یک پنل یا دکمه فشاری در نقاط مختلف ساختمان نصب می شود. زمانی که فردی حضور حریق را تشخیص می دهد، می تواند با فشردن شاسی، آژیر یا زنگ های هشدار را در آن محل فعال کرده و همچنین سیگنالی را به سیستم اعلام حریق ارسال نماید. فشار دادن شستی باعث فعال شدن سیستم اعلام حریق می شود و این سیگنال به سمت مرکز کنترل ارسال می شود. سپس اقدامات لازم برای مدیریت واکنش به حریق، از جمله فرستادن هشدار به افراد مربوطه یا فعال کردن دیگر دستگاه های هشداردهنده، آغاز می شود.
دتکتور اعلام حریق متعارف
دتکتورها یا آشکارسازها، بخش حیاتی و تشخیصی در سیستم اعلام حریق متعارف هستند. انواع مختلف دتکتورها، بر اساس ویژگی هایی که حساسیت آن ها به آتش را تعیین می کنند، دسته بندی می شوند.
- دتکتور دودی اعلام حریق متعارف : این نوع دتکتور به دود حاصل از آتش یا جرقه حساسیت دارد. دتکتورهای دودی می توانند به صورت سقفی نصب شوند و دودهای آتش را تشخیص دهند.
- دتکتور حرارتی اعلام حریق متعارف : این دتکتورها نسبت به حرارت حاصل از آتش حساسیت دارند و در صورت افزایش دما به فراگیری یک نقطه گرم، هشدار حریق را اعلام می کنند.
- دتکتور ترکیبی اعلام حریق متعارف : این دتکتورها هم به وسیله دود و هم حرارت تحریک می شوند و برای مناطقی که دارای خطرات مختلفی مثل دود و حرارت هستند، مناسب هستند.
- دتکتور گازی اعلام حریق متعارف : این نوع دتکتورها حساس به گازهای خاصی مثل مونوکسید کربن و گاز شهری هستند.
- دتکتور شعله ای اعلام حریق متعارف : این دتکتورها برای تشخیص شعله هایی که از مواد خاص مانند مواد شیمیایی ممکن است بوجود بیاید، مورد استفاده قرار می گیرند و می توانند بر اساس نوع اشعه ای که تشخیص می دهند، به انواع مختلفی تقسیم شوند.
آژیر اعلام حریق متعارف
آژیر یکی از تجهیزات اساسی در سیستم اعلام حریق متعارف است که برای آگاه سازی و اعلام آتش سوزی به صورت شنیداری مورد استفاده قرار می گیرد. زمانی که سیستم مرکزی اعلام حریق فعال می شود، رله ها به کار می افتند و آژیرها به صدا درمی آیند. برخی آژیرها دارای فلاشر هم هستند که علاوه بر جنبه های شنیداری، از لحاظ دیداری هم افراد را در جریان آتش سوزی قرار می دهند.
آژیرهای اعلام حریق متعارف به دو نوع مستقل و عمومی تقسیم می شوند. آژیرهای مستقل هر زون یا منطقه دارای یک مدار آژیر مستقل هستند، در حالی که در آژیرهای عمومی برای تمامی زون ها یک خط آژیر وجود دارد. استفاده از آژیرهای مستقل برای پروژه های بزرگ و آژیرهای عمومی برای موارد کوچک تر مناسب است.
در ساختمان های بزرگ، تخلیه مرحله ای در صورت بروز آتش سوزی ضروری است و در آژیرهای عمومی، کلیه آژیرها در تمام طبقات فعال می شوند که ممکن است در مواردی از نظر ایمنی مطلوب نباشد.
کاربرد سیستم اعلام حریق متعارف
سیستم اعلام حریق متعارف ، به دلیل ساختار سیم کشی و نوع فناوری ای که دارد، بیشتر در محیط های کوچک و با حجم کاری کمتر، مناطق با جمعیت کمتر و مکان های غیرصنعتی مانند بیمارستان ها، فروشگاه های زنجیره ای بزرگ و هتل های بزرگ به کار می روند. به طور کلی، اعلام حریق متعارف برای محیط هایی با نیازهای ایمنی کمتر و بودجه محدود، گزینه مناسبی می باشد.
طراحی سیستم اعلام حریق متعارف
طراحی سیستم اعلام حریق متعارف ابتدا نیاز به یک زون بندی دقیق و اصولی دارد. در اینجا به مهم ترین نکات مرتبط با زون بندی اشاره می شود:
- ساختمان های ۱ طبقه (ویلایی):
هر خانه باید به عنوان یک زون مستقل در نظر گرفته شود.
- ساختمان های چند طبقه:
هر طبقه باید به عنوان یک زون جداگانه در نظر گرفته شود.
پلکان اضطراری به عنوان یک زون محسوب می شود.
موتورخانه نیز یک زون جداگانه را تشکیل می دهد.
اتاقک آسانسور نیز یک زون محسوب می شود.
- محدودیت های مساحت و طول زون:
مساحت هر زون نباید بیشتر از ۲۰۰۰ متر مربع باشد.
طول هر زون نباید بیشتر از ۳۰۰۰ متر باشد.
- تعداد اجزا و حداکثر تعداد زون:
تعداد اجزا در هر زون بهتر است بین ۲۰ تا ۲۴ عدد باشد.
حداکثر تعداد زون ها در سیستم مشخص گردد.
- ترکیب اجزا در هر زون:
هر زون می تواند شامل شستی، دتکتور یا هر دو آن باشد.
هر زون از منطقه خاص خود محافظت می کند.
مزایای اعلام حریق متعارف
سیستم اعلام حریق متعارف ، علاوه بر سادگی و کارایی خود، با مزایای بسیاری همراه است که به شرح زیر می باشند:
- هزینه نسبتا پایین: یکی از مهم ترین مزایای سیستم اعلام حریق متعارف ، هزینه پایین آن است. این سیستم ها، به ویژه در پروژه های کوچک، به عنوان یک راهکار اقتصادی مورد توجه قرار می گیرند.
- سازگاری با پروژه های کوچک: یکی دیگر از مزایای اعلام حریق متعارف ، سازگاری آن با پروژه های کوچک است. برای ساختمان های یک طبقه یا پروژه هایی با نیازمندی های ایمنی پایین، سیستم اعلام حریق متعارف گزینه مناسبی است.
- تعویض آسان تجهیزات: الگوریتم طراحی اکثر برندها یکسان است، بنابراین امکان تعویض تجهیزات با برند دیگر به راحتی وجود دارد. این ویژگی، در صورت معیوب شدن یا عدم موجودی تجهیزات برند در بازار، انتخاب های جایگزین را فراهم می کند.
- سهولت نصب و راه اندازی: نصب و راه اندازی سیستم اعلام حریق متعارف نسبت به سیستم های پیشرفته تر و پیچیده تر، ساده تر است. این امر زمان و هزینه مورد نیاز را کاهش می دهد.
- قابلیت تعمیر و نگهداری آسان: اعلام حریق متعارف به دلیل سادگی ساختار و اجزای استاندارد، پروسه تعمیر و نگهداری آسانی دارد.
برای مطالعه بیشتر:
دیدگاهتان را بنویسید