گودبرداری / پایدارسازی گود

گودبرداری یکی از حساس ترین و مهم ترین عملیات عمرانی است. در عملیات گودبرداری ، پایدارسازی دیواره گود از اهمیت بالایی برخوردار است که به دو صورت مهار شده و مهارنشده قابل انجام می باشد. در پایدارسازی دیواره گود به صورت مهاری از روش هایی همچون اجرای دیوار دیافراگمی ، سپرکوبی ، خرپایی ، ساخت از بالا به پایین ، نیلینگ ، انکراژ ، مهار متقابل ، دیوار برلنی و حائل استفاده می گردد. گودبرداري با شیب پایدار نیز نوعی روش گودبرداری است که در آن به جای سازه نگهبان از ظرفیت باربری خود خاک برای پایدارسازی دیواره گود استفاده می شود. در این بخش به معرفی خدمات مختلف گودبرداری و پایداری سازی گود و نیز شرکت های ارائه دهنده این خدمات پرداخته شده است. امکان بررسی قیمت گودبرداری ساختمان و پایدارسازی گود با توجه به نیاز کاربران وجود دارد. کاربران محترم می توانند انواع گودبرداری و پایدارسازی گود را به همراه هزینه اجرای آن مشاهده کرده و بهترین خدمات و قیمت را برگزینند.

انواع گودبرداری

همان طور که پیش تر نیز ذکر گردید انواع روش های گودبرداری را می توان به دو دسته، گودبرداري مهار شده و گودبرداري مهار نشده تقسیم بندی کرد. در ادامه به معرفی انواع روش های گودبرداری و پایدارسازی گود پرداخته شده است. ابتدا روش های مهاری و سپس روش مهار نشده معرفی می گردد.

پایدارسازی گود با انکراژ

از پرکاربردترین روش های مهاری برای پایدارسازی گود ، استفاده از انکراژ می باشد. در این روش از المان های پیش تنیده ای به نام انکر استفاده می شود که با انتقال نیروی کششی به زمین، پایداری دیواره گود را فراهم می نمایند. برای اجرای انکراژ پس از انجام عملیات گود برداری ، محل اجرای انکرها حفاری می شود. سپس تاندون ها در گمانه های حفر شده جاگذاری می شوند. گام بعدی تزریق دوغاب به درون گمانه ها است. به دوغاب زمان داده می شود که به مقاومت مطلوب برسد. پس از آن مهارها تا رسیدن به کشش نهایی، به وسیله جک هیدرولیکی کشیده می شوند.

پایدارسازی گود با نیلینگ

مراحل پایدارسازی گود با نیلینگ بسیار مشابه با انکراژ می باشد. در نیلینگ پس از جاگذاری میلگرد و تزریق دوغاب، روکش موقت اجرا می شود. پس از انجا لیفت های بعدی تا تراز نهایی، روکش دائمی انجام شده و سیستم زهکشی تکمیل می گردد. اجرای نیلینگ هم موجب افزایش مقاومت برشی خاک شده و هم تغییر مکان های خاک در سطح لغزش را محدود و کنترل می کند. در روش نیلینگ که به آن میخکوبی نیز گفته می شود، گوه لغزش به کمک نیل ها به حجم پشتی خاک دوخته می شود.

سازه های نگهبان خرپایی

برای اجرای سازه های نگهبان خرپایی ، چاهک هایی برای قرار دادن اعضای عمودی خرپا در مجاورت دیواره گود حفر می کنند. مقدار حفاری چاهک ها باید بیشتر از عمق گوبرداری باشد. ستون های عمودی به نحوی اجرا می شوند که در صورت امکان به ملک مجاور تکیه داده شوند. در ادامه بتن ریزی انجام می شود. سپس عملیات گود برداری انجام شده و پس از رسیدن به تراز خاکبرداری، زیر فونداسیون عضو مورب با استفاده از یک ورق میانی به ستون عمودی متصل می گردد.

با اجرای عضو مورب، ترانشه های خاکی را به صورت مرحله ای برداشته و خرپا را با اتصال اعضای افقی و مورب تکمیل می کنند. سپس به کمک روش هایی مثل شاتکریت از ریزش موضعی و جزئی خاک دیواره ها جلوگیری می کنند.

پایدارسازی گود با مهار متقابل

این روش معمولا در گودبرداری های با عرض کم و عمق نسبتا زیاد کارایی دارد. مراحل پایدارسازی گود با مهار متقابل مشابه با سازه های نگهبان خرپایی می باشد، با این تفاوت که فاقد اعضای مایل است. در این روش اعضای قائم رو به روی هم با استفاده از تیر یا خرپا به یکدیگر متصل می شوند. در گودهای عمیق تر از چند ردیف مهار در ترازهای مختلف استفاده می گردد.

دیوار دیافراگمی

در این روش به کمک دیواره ای بتنی از ریزش گود جلوگیری به عمل می آید. برای حفاری دیوار دیافراگمی از دستگاه هیدروفرز و یا گراب استفاده می شود. دیوارها از قطعات کوچکتری که پانل نامیده می شود، ساخته می شوند. پانل ها به اشکال مختلفی قابل اجرا می باشند که شکل اجرایی آنها وابسته به عوامل متعددی همچون عمق اجرا و شرایط زمین است. سبدهای میلگرد بافته شده را درون محل های حفاری شده قرار می دهند. سپس بتن ریزی انجام شده و در نهایت عملیات گودبرداری انجام می شود.

گودبرداری و پایدارسازی گود با سپرکوبی

سپرکوبی از دیگر روش های پایدارسازی گود است که غالبا در خاک های نرم و سست کارایی دارد. برای سپرکوبی از ماشین آلات مخصوص استفاده می گردد. با کوبش سپرها عملیات حفاری تا رسیدن به عمق پایدار آغاز می گردد. کمرکش ها و مهارهای جانبی نصب شده و عملیات خاکبرداری ادامه می یابد. با رسیدن به تراز نهایی و اتمام خاکبرداری ، قسمت اضافی سپرها با هوابرش، بریده و حذف می شود.

پایدارسازی گود با دیوار برلنی

در این روش با کمک پروفیل های فولادی و اتصال آنها با استفاده از پانل های چوبی، بتنی و ... به پایدارسازی گود می پردازند. با انجام عملیات حفاری برای جایگذاری پروفیل ها، انتهای چاه را آرماتورگذاری می کنند. سپس پروفیل ها درون چاه های حفاری شده قرار داده می شوند. فضای بین پروفیل ها نیز با استفاده پانل ها پوشانده می شود. در ادامه بتن ریزی درون چاه انجام شده و با رسیدن بتن به مقاومت مورد نظر، عملیات خاکبرداری به صورت مرحله به مرحله انجام می شود.

دیوار حائل

دیوار حائل به دیواری گفته می شود که به منظور پایداری در برابر فشار جانبی خاک مورد استفاده قرار می گیرد. دیوارهای حائل به انواع وزنی، طره ای، پشت بند دار و ... دسته بندی می شوند. تعادل دیوار حائل وزنی ، با وزن آن تامین می شود. نوع دوم تعادل خورد را با عمل طره ای بدست می آورد. دیوارهای حائل پشت بند دار ، به دلیل پشت بندهایی که دارند، نسبت به نوع طره ای دارای ضخامت کمتری هستند.

روش تاپ دان

روش تاپ دان یا ساخت از بالا به پایین غالبا در ساخت سازه های بزرگ زیرزمینی مثل تونل استفاده می شود. این روش امکان اجرای طبقه های روی زمین را همراه با طبقات زیر زمین فراهم می نماید. در مناطقی که سطح آب زیر زمینی بالاست و یا اینکه با موانعی همچون محدودیت فضای عملکرد، تداخل با ترافیک خیابان های اصلی و عدم امکان اخذ رضایت از همسایه های مجاور رو به رو است، روش ساخت از بالا به پایین از کاربردی ترین روش های گودبرداری و پایدارسازی گود می باشد.

گودبرداری با شیب پایدار

این روش جزو روش های گودبرداری و پایدارسازی گود بدون مهار می باشد. در گودبرداری با شیب پایدار از ظرفیت باربری خود خاک برای پایدارسازی گود استفاده می شود. گودبرداري بدون مهار با توجه به شرایط پروژه به دو صورت با دیواره قائم و یا با دیواره مایل قابل اجرا است. امکان اجرای دیواره قائم در گودبرداری های با عمق کم و با خاک چسبنده امکان پذیر است.

هزینه گودبرداری و پایدارسازی گود

هزینه گودبرداری به جنس خاک و عمق خاکبرداری وابسته است. در برآورد هزینه پایدارسازی گود و اجرای سازه نگهبان، اولین عامل موثر روش اجرایی است. اجرای هر کدام از سازه های نگهبان هزینه های متفاوتی خواهد داشت. در صورت امکان انجام گودبرداری بدون مهار ، گودبرداری با شیب پایدار به صرفه ترین روش خواهد بود.