آسانسورهای هیدرولیک به دلیل قابلیت اطمینان و عملکرد روان و یکنواخت محبوبیت پیدا کرده اند. با این حال، مانند هر فناوری دیگری، آنها نیز محدودیت ها و معایب خود را دارند. در این مقاله، به بررسی معایب آسانسور هیدرولیکی می پردازیم و عواملی را که آنها را برای برخی کاربردهای خاص نامناسب می کند، بررسی می کنیم. درک این معایب به شما کمک می کند هنگام انتخاب سیستم آسانسور مناسب برای نیازهای خاص خود ، تصمیمی آگاهانه بگیرید.
در جدول زیر، به توضیح مختصری درباره هر یک از معایب این نوع آسانسورهای هیدرولیک پرداخته شده است. در ادامه این مقاله جزئیاتی بیشتری نیز قابل مطالعه است.
معایب آسانسور هیدرولیک | توضیحات |
محدودیت ارتفاع | آسانسورهای هیدرولیک برای ساختمانهای بلند مناسب نیستند و معمولاً در ساختمانهای ۴ تا ۵ طبقه استفاده میشوند. برای ساختمانهای بالاتر، جکهای بلندتر و گرانتر مورد نیاز است. |
محدودیت سرعت | آسانسورهای هیدرولیک معمولاً با سرعت ۰.۶ متر بر ثانیه کار میکنند که در ساختمانهای بلند منجر به افزایش زمان سفر و کاهش کارایی نسبت به آسانسورهای کششی میشود. |
محدودیت ترافیک | سرعت پایین این آسانسورها در ساختمانهای پرترافیک مانند بیمارستانها و مراکز آموزشی منجر به افزایش زمان انتظار و کاهش رضایت مسافران میشود. |
تولید حرارت و حساسیت به دما | آسانسورهای هیدرولیک در حین کار گرمای زیادی تولید میکنند که میتواند به عملکرد و نگهداری آنها آسیب برساند. دما و کیفیت روغن هیدرولیک نیز تحت تأثیر دماهای بالا قرار میگیرند و میتوانند منجر به مشکلاتی در عملکرد شوند. |
حساسیت نسبت به وزن | عملکرد آسانسورهای هیدرولیک تحت تأثیر تغییرات وزن قرار میگیرد که میتواند منجر به اختلال در همسطح کردن کف شود. شیرهای کنترل الکترونیکی میتوانند این مشکل را کاهش دهند. |
محدودیت در حفر چاه | در مدلهای خاص آسانسور هیدرولیک، نیاز به حفر چاهی به طول مسیر وجود دارد که هزینهها و چالشهای اضافی را ایجاد میکند. همچنین خطر برخورد با موانع زیرزمینی و احتمال نشت روغن هیدرولیک نیز وجود دارد. |
یکی از مهم ترین معایب آسانسور هیدرولیکی محدودیت ارتفاع آنها است که آنها را برای ساختمان های بلند نامناسب می کند. آسانسورهای هیدرولیک با استفاده از جک هیدرولیک کار می کنند و با افزایش ارتفاع ساختمان، جک های بلندتر و ضخیم تر مورد نیاز است. با این حال، ساخت این جک های بلند فرآیند پیچیده ای است که هزینه های تولید را به میزان قابل توجهی افزایش می دهد. در نتیجه، آسانسورهای هیدرولیک معمولاً در ساختمان های چهار تا پنج طبقه استفاده می شوند که مصالح موجود برای ساخت جک هایی با حداکثر ارتفاع کف تا کف 13 متر مناسب می باشد.
برای ساختمان های بیش از پنج طبقه، استفاده از آسانسورهای هیدرولیک از نظر اقتصادی غیر قابل توجیه می شود. ساخت جک های بلندتر به مواد گران قیمت و ماشین آلات تخصصی نیاز دارد که منجر به هزینه های نگهداری بالاتر می شود. علاوه بر این، حمل و نقل، نصب و سرویس این جک های بلند ، چالش های لجستیکی و پیچیدگی های فنی را به همراه دارد.
یکی دیگر از معایب اسانسور هیدرولیکی محدودیت سرعت آنهاست. سیستم های هیدرولیک برای سرعت های بالا طراحی نشده اند. آسانسورهای هیدرولیک معمولاً با سرعت 0.6 متر بر ثانیه کار می کنند. البته می توان با استفاده از شیرهای متناسب و پمپ های مخصوص سرعت آنها را تا حدودی افزایش داد. لازم به ذکر است که بر اساس استاندارد EN81 اروپا سرعت های بالاتر برای آسانسورهای هیدرولیکی که در ساختمان های تا پنج ایستگاه نصب شده اند، از نظر اقتصادی مقرون به صرفه نیست.
سرعت پایین آسانسورهای هیدرولیک به یک نقطه ضعف قابل توجه در ساختمان های بلند تبدیل می شود. از آنجایی که آسانسور باید مسافت طولانی تری را طی کند، سرعت پایین ، زمان سفر را افزایش می دهد. این آسانسور ها در مقایسه با آسانسورهای کششی بدون دنده که می توانند در سرعت های بالاتر کار کنند، کارایی کمتری دارند. این محدودیت ، چالش هایی را در ساختمان های پرترافیک ایجاد می کند. چون زمان انتظار برای رسیدن آسانسور افزایش می یابد که منجر به کاهش رضایت مسافران می شود.
سرعت پایین آسانسورهای هیدرولیک نیز مناسب بودن آنها را برای کاربردهای پرترافیک محدود می کند. در ساختمان های با ترافیک بالا، مانند بیمارستان ها، مراکز آموزشی و ساختمان های اداری/تجاری، سرعت پایین آسانسورهای هیدرولیک منجر به افزایش زمان انتظار مسافران می شود. این عملکرد نامطلوب در شرایط پر تردد باعث می شود که آسانسورهای هیدرولیک کمتر برای چنین محیط هایی توصیه شوند.
علاوه بر این، افزایش ترافیک و استفاده مکرر از آسانسورهای هیدرولیک منجر به اصطکاک و گرم شدن روغن هیدرولیک شده و عملکرد آنها را تحت تأثیر قرار می دهد. سرعت نسبی کم، همراه با کاهش کیفیت روغن به دلیل دمای بالا، از مهم ترین معایب آسانسور هیدرولیکی می باشند. بنابراین آسانسورهای هیدرولیک برای مکان هایی با ترافیک بالا انتخاب بهینه ای نیستند.
یکی از مشکلات سیستم های هیدرولیک که از معایب اسانسور هیدرولیکی به شمار می رود، تولید حرارت و حساس بودن دمای روغن می باشد.
آسانسورهای هیدرولیک در حین کار گرمای قابل توجهی تولید می کنند و از نظر عملکرد و تعمیر و نگهداری چالش هایی را به وجود می آورند. با پایین آمدن آسانسور، انرژی پتانسیل به انرژی جنبشی تبدیل می شود و در نتیجه انرژی حرارتی تولید می کند و دمای روغن هیدرولیک افزایش می یابد. این تولید گرما در شرایط پر تردد بیشتر می شود و چالش های پیش روی آسانسورهای هیدرولیک را تشدید می کند. برای رفع این مشکل، واحدهای برق آسانسورهای هیدرولیک به گونه ای طراحی شده اند که موتور الکتریکی به منظور خنک شدن در داخل روغن قرار گرفته است. با این حال، تولید مداوم گرما می تواند بر عملکرد صحیح سیال و اجزای مکانیکی نیز تأثیر بگذارد و استفاده و نگهداری آسانسور را دشوارتر کند.
علاوه بر این، آسانسورهای هیدرولیک به تغییرات دما نیز حساس هستند. روغن مورد استفاده در سیستم های هیدرولیک نقش مهمی ایفا می کند و تمیزی، کیفیت و دمای آن از عوامل ضروری در حفظ عملکرد بهینه آسانسور هستند. گرمای بیش از حد محیط یا سیستم می تواند منجر به تخریب عملکرد روغن هیدرولیک شود که مشکلاتی مانند تراز ناهموار و نقص سیستم را در پی خواهد داشت.
سیستم های کنترل الکترونیکی، مانند شیرهای کنترل الکترونیکی، می توانند با نظارت مداوم بر عملکرد سیستم و تنظیم نرخ جریان بر اساس بازخورد، به کاهش مشکلات مربوط به دما کمک کنند. علاوه بر این، تهویه مناسب و استفاده از روغن های با کیفیت در محدوده دمایی 15 تا 40 درجه سانتیگراد ، توصیه می شود. این راهکارها می توانند به عملکرد بهتر و طول عمر آسانسورهای هیدرولیک کمک کنند.
عملکرد آسانسورهای هیدرولیک می تواند تحت تأثیر تغییرات وزن قرار گیرد که منجر به اختلال در همسطح کردن کف می شود. دریچه های کنترل مکانیکی که جریان روغن را تنظیم می کنند، در زمانی که کابین آسانسور پر است در مقایسه با زمانی که کابین آن خالی است، رفتار متفاوتی از خود نشان می دهند. این تفاوت با افزایش وزن بار کابین آسانسور بیشتر می شود.
شیرهای کنترل الکترونیکی راه حل موثری برای این مشکل ارائه می دهند. این شیرها با تنظیم مداوم دبی بر اساس بازخورد، سرعت یکنواختی را در حرکت آسانسور تضمین می کنند. در نتیجه اختلالات مربوط به همسطح کردن کف را به حداقل می رسانند.
یکی از دیگر معایب آسانسور هیدرولیکی در مدل های خاصی از آن، مانند آسانسور هیدرولیک جک از زیر، وجود دارد. در این مدل برای نصب جک باید چاهی با ارتفاع تقریباً برابر با طول مسیر حفر شود. این نیاز هزینه ها را افزایش می دهد و چالش هایی را ایجاد می کند. زیرا دیواره های چاه باید در برابر آب یا مواد خورنده مقاوم شوند.
فرآیند حفر سوراخ های عمیق برای سیستم جک از پایین نیز خطر برخورد با موانع زیرزمینی را افزایش می دهد که به طور بالقوه منجر به هزینه های اضافی می شود. علاوه بر این، سیستم هیدرولیک و تجهیزات مربوطه در این مدل ها در معرض خطرات شیمیایی، الکترولیتی و مکانیکی قرار دارند که می تواند باعث تضعیف دیوار و نشتی سیلندر هیدرولیک شود.
برای کاهش این چالش ها، از پوشش های ویژه ای برای محافظت از قطعات مدفون در برابر تماس مستقیم با سیالات زیرزمینی و خاک استفاده می شود. با این حال، شایان ذکر است که سیستم های آسانسور هیدرولیک قدیمی به دلیل احتمال نشت روغن هیدرولیک، بیشتر در معرض خطرات زیست محیطی هستند.
در ادامه معایب آسانسور هیدرولیکی که ذکر گردید ، در ارزیابی آسانسورهای هیدرولیک باید عوامل دیگری نیز در نظر گرفته شود. سیستم های قدیمی تر آسانسورهای هیدرولیک ممکن است به دلیل نصب مخزن نفت در خارج از تانکر آلودگی صوتی بیشتری داشته باشند. بعلاوه، توان موتور مورد نیاز برای آسانسورهای هیدرولیک عموماً بیشتر از آسانسورهای کششی است. بنابراین استفاده از کابل های قوی تر و گران تر برای جلوگیری از افت ولتاژ را ضروری است.
برای مطالعه بیشتر:
هزینه استاندارد ادواری آسانسور
تاییدیه استاندارد آسانسور هیدرولیک
الزامات جدید استاندارد آسانسور
قانون شهرداری برای نصب آسانسور
نحوه محاسبه هزینه نصب آسانسور در آپارتمان
فضای مورد نیاز برای نصب اسانسور
سوالات متداول استاندارد آسانسور
مراحل نصب و راه اندازی آسانسور
قیمت آسانسور ۶ نفره برای ۴ طبقه
نیوجرسی پرشین بتن نوعی مانع بتنی است که به ویژه برای جداسازی مسیرهای ترافیکی، ایمنی…
با پیشرفت تکنولوژی در صنعت ساختمان سازی، استفاده از مصالح سنتی مانند بلوک سیمانی جای…
بلوک سیمانی یا آجر؟ این پرسشی است که اغلب سازندگان به آن برخورد کرده اند.…
تصور کنید در یک دفتر کار با پارتیشن شیشه ای فریم لس نشسته اید؛ آیا…