طراحی فونداسیون سلولی یا پوسته ای

فونداسیون در دسته اولین و اساسی ترین مراحل ساختمان سازی قرار دارد که به واسطه آن انتقال وزن ساختمان از ستون های به کار رفته در ساخت و ساز به زمین و خاک اطراف آن صورت می گیرد. انتخاب نوع و ابعاد فونداسیون با توجه به کاربری ساختمان و میزان نیروهای وارده، نوع خاک و شرایط آب و هوایی متفاوت بوده و به سه دسته فونداسیون سطحی، فونداسیون عمیق و فونداسیون ویژه تقسیم بندی می شود. طراحی فونداسیون سلولی یا پوسته ای در دسته فونداسیون ویژه است.

فونداسیون ویژه شامل پی های شناور، پی های سلولی و پوسته ای و پی های فولادی یا پروفیله می باشد.از پی های شناور در زمانی که لایه های عمقی نشست پذیر یا ضعیف هستند، استفاده می شود. طراحی فونداسیون سلولی یا پوسته ای بر اساس عملکرد مورد نیاز، شکل فونداسیون، ایجاد سختی کافی در طبقات زیرزمینی مورد استفاده قرار می گیرد. پی های فولادی یا پروفیله برای ساخت سازه هایی که نیروی وارده حاصل از آن بالا بوده و بستر آن سخت و سنگی می باشد مورد استفاده قرار می گیرد.

طراحی فونداسیون سلولی یا پوسته ای بار را به سبب شکل ویژه خود و نه جرم و حجم خود به زمین منتقل می سازد. شکل پی پوسته ای این امکان را به آن می دهد که با مصالح حداقل، کارایی و عملکرد حداکثری را داشته باشند. در نتیجه در مناطقی که نسبت هزینه مصالح به هزینه کار اجرایی بالا می باشد، استفاده از آن اقتصادی است.

طراحی فونداسیون سلولی یا پوسته ای به گونه ای است که بار را به زمین منتقل می کنند و حجم آن ها در انتقال بار تاثیری ندارد. آن چه که در پی های سلولی و پوسته ای به کار گرفته می شود، استفاده از صفحات متناوب و متقاطع به منظور ایجاد مقاومت کافی در برابر نیروهای برشی و لنگرهای خمشی و هم چنین صرفه جویی در مصالحی هم چون بتن و میلگرد می باشد.