استعلام قیمت
عمران مدرن بازار نوین ارتباطات ساختمانی
استادیوم های ورزشی فضاهای چند منظوره ای هستند که برای انجام فعالیت های ورزشی متعدد در نظر گرفته می شود. بر اساس ضوابط طراحی استادیوم ورزشی این فضا شامل بخش های مسکونی، تجاری، زیرساخت های حمل و نقل، فضاهای جمعی، محوطه و فضاهای خدماتی می شود. هندسه طراحی استادیوم ها می تواند از تنوع بالایی برخوردار باشد که این تفاوت در فرم به نوع فعالیت ورزشی که در استادیوم ها صورت می گیرد، بستگی دارد. ظرفیت استادیوم ها نیز با توجه به نوع فعالیت ورزشی و مسابقاتی که در آن برگزار می شود، تغییر می کند. برای برگزاری مسابقات بین المللی در هر کشور به ظرفیت حداقل ۳۰ هزار نفر، مسابقات قاره ای و گروهی ۴۰ هزار نفر و برای مسابقات جهانی به ظرفیت ۶۰ هزار نفر نیاز است.
ریزفصاها در طراحی استادیوم ورزشی
برای شناخت بهتر ضوابط طراحی استادیوم ورزشی لازم است ابتدا بخش های مختلف آن و نکات و استاندارد هایی که در طراحی آن باید در نظر داشته باشید، مورد بررسی قرار گیرد. استادیوم های ورزشی دارای چهار بخش اصلی هستند که شامل موارد زیر می شوند.
- فضای برگزاری مسابقات: محل وقوع اتفاقات ورزشی یا همان زمین و سالن اصلی مهم ترین بخش در ضوابط طراحی استادیوم ورزشی به شمار می رود.
- فضای استقرار تماشاچی ها: دومین فضا از لحاظ درجه اهمیت محل استقرار تماشاچی ها است که در اطراف زمین اصلی مسابقات و به صورتی که دید از تمام نقاط به طور کامل فراهم باشد، طراحی می شود.
- فضاهای ارتباطی: فضاهای ارتباطی و راهرو ها می باشد و از لحاظ امنیتی در درجه دوم قرار دارد.
- فضای چهارم یا آخر خارج از محدوده ساختمان استادیوم ورزشی بوده و شامل پارکینگ و ورودی ها و فضای کنترل می شود.
جایگاه تماشاچی در ضوابط طراحی استادیوم ورزشی
ساخت جایگاه تماشاچی ها باید به گونه ای باشد که تمامی افراد حاضر در ورزشگاه در هر نقطه ای دید مناسب و کامل به زمین داشته باشند، از همین رو رعایت ضوابط طراحی استادیوم ورزشی در ساخت جایگاه تماشاچی ها از اهمیت بالایی برخوردار است. حدود یک درصد فضای کل استادیوم باید برای معلولین در نظر گرفته شود. بر اساس ضوابط طراحی استادیوم ورزشی برای یک صندلی چرخدار فضایی در ابعاد ۰/۹ در ۱/۴ متر در نظر گرفته می شود.
راهرو ها در ضوابط طراحی استادیوم ورزشی
مسیر های حرکتی و راهرو های ارتباطی در استادیوم ها بر اساس ضوابط طراحی استادیوم ورزشی ، حداقل ۱/۲ متر عرض دارند. اگر راهرو ها برای عبور معلولین نیز در نظر گرفته شده باشد، باید عرض تا ۲ متر داشته باشند. بیشترین شیبی که سطوح شیبدار و رمپ ها می توانند داشته باشد، ۸ درصد است. جنس رمپ ها و سطوح شیبدار باید با متریالی با اصطکاک مناسب و غیر لغزنده باشد.
زمین بازی در ضوابط طراحی استادیوم ورزشی
در طراحی زمین بازی روباز باید به تابش آفتاب و جهت آن دقت نمود. جهت تابش آفتاب نباید به گونه ای باشد که برای بازیکنان مزاحمت ایجاد کند. بنابراین بهتر است کشیدگی زمین بر اساس ضوابط طراحی استادیوم ورزشی ، در راستای شمالی جنوبی و با انحراف ۱۵ درجه سمت غرب باشد.
احداث بادشکن برای مقابله با بادهای مزاحم، باد های سرد و شرجی و سوزان و یا باد هایی با سرعت وزش بالا نیز در زمین مسابقه توصیه می شود.
نکات ضوابط طراحی استادیوم ورزشی
- ارتفاع فضاها در یک استادیوم ورزشی بری فضاهای مسطح با ابعاد ۵۰ متر مربع و کمتر، ۲/۷۵ متر، بیشتر از ۱۰۰ متر مربع، حداقل ۳ متر و برای زمین مسطح تا ۲۰۰۰ و بیشتر، ۳/۵ متر است.
- برای جلوگیری از ایجاد تراکم در استادیوم های ورزشی، باید فضاهای ورودی را از فضای خروجی تفکیک نمود.
- در اطراف استادیوم باید حفاظ یا نرده هایی برای جداسازی این مجموعه از اطراف وجود داشته باشد که تحت هیچ شرایطی از بین نرود یا واژگون نشود. حداقل ارتفاع این نرده ها طبق ضوابط طراحی استادیوم ورزشی ، ۲/۵ متر می باشد.
- نقاط ورود و خروج و جانمایی آن ها باید به گونه ای باشد که جریان حرکت افراد و همینطور ماشین ها را تسهیل کرده و از ایجاد تجمع یا ترافیک جلوگیری کند.
- تا جمعیت ۱۰۰۰ نفر برای هر ۱۰۰ نفر باید ۱/۲ عدد سرویس بهداشتی برای بانوان و ۲ عدد برای آقایان، تا جمعیت ۲۰۰۰۰ نفر برای هر ۱۰۰ نفر ۰/۸ عدد سرویس برای بانوان و عدد برای آقایان و جمعیت های بالای ۲۰۰۰۰ نفر، هر ۱۰۰ نفر ۰/۴ عدد سرویس بانوان و ۰/۹ برای آقایان در نظر گرفته می شود.
- برای راهنمایی و هدایت افراد در بخش های ورودی و خروجی لازم است از تابلو های راهنما و علائم هشداردهنده در ابعاد و اندازه استاندارد و خوانا استفاده نمود.
برای مطالعه بیشتر:
دیدگاهتان را بنویسید