سالن های آمفی تئاتر فضایی برای تجمع و برگزاری مراسمات مختلف است. رعایت استاندارد طراحی آمفی تئاتر در ساخت و اجرا، به طراحی اصولی این فضاها کمک زیادی می کند. معمولا سالن های آمفی تئاتر به صورت چند منظوره طراحی می شوند تا پاسخگوی نیاز ها و کاربری های متنوعی باشند. بر اساس ضوابط طراحی آمفی تئاتر ، این فضا در دو نوع روباز و بسته، طراحی و اجرا می شود. ضوابط طراحی آمفی تئاتر روباز ، قدمتی تاریخی دارند.
معمولا سالن های آمفی تئاتر دارای طراحی های خاص و خلاقانه هستند که این فضاها را به مخاطب معرفی کرده و آن ها را در ذهنشان ماندگار می کند. طراحی بخش های مختلف این مجموعه بر اساس اصول و استاندارد طراحی آمفی تئاتر صورت می گیرد. در ادامه ضوابط طراحی آمفی تئاتر مورد بررسی قرار می گیرد.
سقف سالن در ضوابط طراحی آمفی تئاتر
اهمیت طراحی سقف در سالن های آمفی تئاتر هم به جهت مسائل آکوستیک و هم مسائل زیبایی شناسی باید مورد توجه قرار گیرد. سقف سالن آمفی تئاتر بر اساس اصول و استاندارد طراحی آمفی تئاتر ، باید به گونه ای طراحی شود که صوت را در تمام سالن به یک اندازه منتشر کرده و از انعکاس صدا نیز جلوگیری کند. معمولا سقف های کاذب به صورت پنل های گچی یکی از رایج ترین گزینه های طراحی سقف می باشد.
چیدمان صندلی ها در استاندارد طراحی آمفی تئاتر
از دیگر عوامل بسیار مهم و تعیین کننده در کیفیت فضا در ضوابط طراحی آمفی تئاتر ، چیدمان مبلمان و صندلی های آن است. عواملی همچون مسائل زیبایی شناختی، مسائل فنی، جانمایی تجهیزات و تاسیسات برقی، سیستم های روشنایی، کفپوش، دیوارپوش و … در طراحی و چیدمان صندلی های سالن آمفی تئاتر موثر هستند. چیدمان صندلی ها طبق استاندارد طراحی آمفی تئاتر بر وضع آکوستیک سالن موثر است. نوع چینش صندلی ها باید به گونه ای باشد که دید کامل به صحنه داشته باشند و نقطه کوری در سالن وجود نداشته باشد. چیدمان صندلی ها در سالن های آمفی تئاتر در چند مدل گسترده، گود، قاره ای و ساده یا ردیفی صورت می گیرد. در ادامه این روش ها به تفکیک معرفی می شوند.
چیدمان قاره ای سالن آمفی تئاتر
در روش قاره ای بر اساس استاندارد طراحی آمفی تئاتر ، صندلی ها حول یک مرکز و به صورت مورب و قطاع یک دایره چیده می شوند. در این روش محدودیتی در تعداد صندلی ها وجود ندارد. می توان هر تعداد صندلی را در هر ردیف جای داد. به ازای تعداد صندلی های بیشتر برای ردیف ها، می توان راهرو ها را عریض تر طراحی نمود.
چیدمان گسترده سالن آمفی تئاتر
چیدمان گسترده برای سالن هایی با ظرفیت و ابعاد کوچک و نمایش های کوتاه مناسب تر است. در چیدمان گسترده فضای نمایش یا سن باید تا جای امکان عمیق باشد و فاصله بیشتری با ردیف تماشاگران داشته باشد.
چیدمان گود در ضوابط طراحی آمفی تئاتر روباز
سومین روش بر اساس استاندارد طراحی آمفی تئاتر ، چیدمان گود است که برای آمفی تئاتر های روباز کاربرد بیشتری دارد. در این روش پخش صوت و ارتباط شنوایی بین مجری و تماشاچی بسیار مناسب بوده و اجرای سخنرانی ها در سالن هایی با روش چیدمان گود بسیار کاربردی است.
چیدمان ردیفی سالن آمفی تئاتر
از دیگر روش های چیدمان صندلی ها در استاندارد طراحی آمفی تئاتر ، روش ساده ردیفی است که صندلی ها در راستای هم چیده می شوند و فرم خاصی در چیدمان آن ها وجود ندارد. اگر در دو طرف ردیف، راهرو وجود داشته باشد، تعداد صندلی ها ۱۴ تا ۱۶ عدد است ولی اگر تنها یک راهرو برای هر ردیف تعبیه شود، تعداد استاندارد صندلی ها، ۷ تا ۸ عدد است.
صحنه اجرا در ضوابط طراحی آمفی تئاتر
صحنه یا سن اجرا فضایی پایین تر از صندلی ها است معمولا در قسمت جلویی سالن قرار گرفته و برای برگزاری اجرا ها مورد استفاده قرار می گیرد. این صحنه اجرا معمولا تا حدی بزرگ است که برای برگزاری نمایشات و اجرا های گوناگون نیز مناسب است.
کانسپت در استاندارد طراحی آمفی تئاتر
کانسپت های خلاقانه و نو، معماری را به عنصری ماندگار در ذهن ها تبدیل می کند. سالن های آمفی تئاتر نیز از جمله فضاهایی هستند که در طراحی آن ها باید از ایده های نو و خلاق استفاده کرد. کانسپت مجموعه بر اساس استاندارد طراحی آمفی تئاتر ، باید به گونه ای باشد که آن را به المانی مشخص در فضای شهری و یک عنصر شاخص تبدیل کند.
نورپردازی در ضوابط طراحی آمفی تئاتر
نورپردازی سالن آمفی تئاتر هم نقش بسیار مهم عملکردی و کاربردی داشته و هم در زیبایی سالن نقش مهمی دارد. انتخاب نور مناسب در کیفیت فضای داخلی تاثیر مستقیم دارد، از همین رو باید بر اساس استاندارد طراحی آمفی تئاتر ، به طراحی شیوه ها و تجهیزات نورپردازی در این محیط پرداخت. هدف از نورپردازی در این فضاها، ایجاد تصویری واضح از صحنه اجرا برای همه مخاطبان است.
ضوابط طراحی آمفی تئاتر روباز
در ضوابط طراحی آمفی تئاتر روباز به ازای هر ۲۰۰ صندلی به ۲۷۰ متر مربع فضا نیاز داریم. هم چنین برای ۱۵۰ عدد صندلی، ۱۹۰ متر مربع و ۷۵ صندلی، ۱۲۵ متر مربع فضا نیاز است. مهم ترین مسئله که در مطالعه استاندارد طراحی آمفی تئاتر ها باید مورد توجه قرار گیرد، شیب زمین می باشد. رعایت شیب استاندارد در ضوابط طراحی آمفی تئاتر روباز موجب می شود همه افراد در تمام موقعیت های زمین بتوانند دید کافی به سن داشته باشند. شیب کلی زمین باید تا ۱۰ درصد باشد. در صورت بیشتر بودن شیب زمین باید از سکو یا پله برای سهولت رفت و آمد استفاده کرد.
نکات ضوابط طراحی آمفی تئاتر
- یکی از نکات مهمی که هنگام طراحی آمفی تئاتر باید در نظر داشته باشید، در نظر گفتن جایگاه معلولین و قراردادن رمپ برای تسهیل عبور و مرور آن ها از جمله ضوابط طراحی آمفی تئاتر است.
- فضای مناسب برای هر تماشاچی ۴ تا ۵ متر مکعب است. این ابعاد در ضوابط طراحی آمفی تئاتر روباز متفاوت می باشد.
- فضای خدمات پشت سن شامل بخش اتاق تعویض لباس، اتاق گریم، اتاق نور و صدا، اتاق آرشیو، اتاق استراحت و … است.
- برای سالن های آمفی تئاتر فضاهای فرعی شامل رستوران، کافی شاپ و فضای استراحت نیز در نظر گرفته می شود که در طراحی آن ها باید استاندارد طراحی آمفی تئاتر را در نظر داشت.
- تعداد درب های سالن بر اساس ظرفیت و ابعاد آن تعیین می شود. درب های ورود و خروج باید دو لنگه باشند و به بیرون باز شوند. حداقل ضخامت درب ها 5 سانتی متر بوده و حتما با متریال عایق صدا ساخته شده باشند. بر اساس استاندارد طراحی آمفی تئاتر برای سالن هایی با حساسیت بالاتر مانند سالن های ضبط صدا باید از درب های تمام آکوستیک استفاده نمود.
- در ضوابط طراحی آمفی تئاتر ، جانمایی بخش های خدماتی شامل انبار مرکزی، موتورخانه و دیگر فضاهای تاسیساتی را نباید فراموش کرد.
برای مطالعه بیشتر:
دیدگاهتان را بنویسید