ضوابط آسانسور
ضوابط آسانسور از جمله موضوعاتی است که با رشد و گسترش شهرها و ساختمان ها و به دنبال آن افزایش آپارتمان نشینی و نیاز به نصب آسانسور ، باید مورد توجه قرار بگیرد. احداث ساختمان های بلند و متعدد، منجر به افزایش نیاز جمعیت میان سال به سیستم های مکانیزه حمل و نقل شده است. بنابراین طراحی و اجرای صحیح و قانونمند این سیستم ها نیازمند ضوابط مشخصی است که توسط نهادها تعیین می شود. استانداردهای تعیین شده علاوه بر داشتن جامعیت در تمامی طراحی ها، باید شفاف، قابل اجرا و بدون ابهام باشند. از این رو ضوابط آسانسور مقررات ملی تهیه و تدوین شده است. برای یکپارچگی اجرا در تمام مراحل طراحی تا بهره برداری، پایبندی به ضوابط اسانسور ضروری است. در ساختمان های مسکونی، رعایت ضوابط آسانسور مسکونی به بهبود ایمنی و دسترس پذیری کمک می کند.
آسانسورها از کابین، وزنه تعادل و اجزای دیگری تشکیل شده اند که با توجه به نوع استفاده و کاربری آن، می توانند از نوع کششی یا هیدرولیکی باشند. انواع آسانسور استفاده شده در مکان های مختلف مانند بیمارستان ها، آتش نشانی و … استانداردها و ضوابط آسانسور مقررات ملی مخصوص به خود را دارند. در پروژه های دارای موتورخانه یا بدون موتورخانه، الزامات مربوط به ضوابط طراحی اتاقک آسانسور مبنای جانمایی تجهیزات است. تبیین دقیق ضوابط اسانسور در هر کاربری، ابهامات اجرایی را کاهش می دهد.
در پروژه های دارای موتورخانه یا بدون موتورخانه، الزامات مربوط به ضوابط طراحی اتاقک آسانسور مبنای جانمایی تجهیزات است. تبیین دقیق ضوابط اسانسور در هر کاربری، ابهامات اجرایی را کاهش می دهد.
با توجه به ضوابط آسانسور مقررات ملی ، ساختمان هایی با طول حرکت بیش از 7 متر (معمولا بیشتر از 3 طبقه) ملزم به نصب آسانسور هستند. در ساختمان های 8 طبقه با طول مسیر بیش از 28 متر نیز باید حداقل دو دستگاه آسانسور نصب گردد و یکی از آن ها، قابلیت حمل صندلی چرخ دار را نیز داشته باشد. همچنین در تمامی ساختمان های با طول حرکت بیش از 21 متر از کف ورودی اصلی، حداقل یک دستگاه آسانسور برانکارد بر نیز الزامی می باشد. به ویژه در مجتمع های مسکونی مرتفع، تبعیت از ضوابط آسانسور مسکونی برای حمل ایمن افراد کم توان حیاتی است.
برنامه سرویس دوره ای باید متناسب با ضوابط آسانسور مسکونی تدوین شود تا رفاه ساکنان حفظ گردد.
در مبحث 15 مقررات ملی ساختمان، ضوابط آسانسور برانکارد بر به صورت زیر تعیین شده است. توجه شود که نصب و اجرای آسانسور برای حمل برانکارد در ساختمان های دسته چهارم (ساختمان های دارای ترافیک خاص شامل کاربری درمانی-مراقبتی مانند درمانگاه ها) و مکان های نگهداری سالمندان و معلولان با بیش از یک طبقه الزامی است، مگر اینکه سطح شیب دار مناسبی وجود داشته باشد.
همچنین در ضوابط آسانسور مقررات ملی ذکر شده است که اندازه چاه اسانسور، متناسب با ظرفیت کابین، نوع درب و سرعت اسانسور طراحی شود. در ضوابط اسانسور برای حمل برانکارد ، ابعاد چاه با طول و عرض به ترتیب 200 و 180 سانتی متر و عمق 260 سانتی متر در نظر گرفته شده است. علاوه بر ابعاد چاه، رعایت ضوابط طراحی اتاقک آسانسور برای تهویه و دسترسی تعمیراتی ضروری است. ابعاد درب کابین نیز می بایست حداقل 90 در 200 سانتی متر باشد.
اجرای مرحله به مرحله ضوابط اسانسور به افزایش سرعت، ایمنی و کیفیت بهره برداری می انجامد.
در ضوابط آسانسور ماشین تاکید شده است که استفاده از آسانسور خودرو بر به عنوان تنها راه ورود و خروج ممنوع می باشد. در پارکینگ های طبقاتی، تعبیه آسانسور ماشین مجاز بوده و در این شرایط، تعداد آسانسور مورد نیاز بر اساس محاسبات ترافیکی تعیین می شود.
طبق ضوابط آسانسور ماشین ، تامین نیروی برق ثانویه (ژنراتور) به منظور سرویس دهی کامل آسانسور خودرو بر الزامی می باشد. به منظور تخلیه گاز و دودهای خروجی از اگزوزها، نصب فن های مکنده متناسب با ابعاد کابین در سقف و چاه اسانسور نیز اجباری است. تعداد شستی های احضار در دو سمت دیواره کابین باید حداقل دو عدد باشد و به صورتی قرار داده شود که راننده خودرو در هنگام ورود و خروج، امکان دسترسی به دکمه طبقات را داشته باشد. در آسانسورهای خودروبر، جانمایی فن ها و تابلو کنترل باید مطابق ضوابط طراحی اتاقک آسانسور انجام شود.
بر اساس ضوابط آسانسور ماشین ، حداقل ابعاد کابین 550*270 سانتی متر است و ظرفیت کل آن نیز 2.5 الی 7 تن می باشد. در صورتی که ساختمان ارتفاع کمی داشته باشد (تا حداکثر 4 طبقه)، باید آسانسور را از نوع هیدرولیک انتخاب نمایید. در غیر این صورت باید از آسانسور کششی و یا گیرلس با سیستم 2 به 1 یا 4 به 1 استفاده شود.
در طراحی ایمن ساختمان های بلندمرتبه، رعایت ضوابط آسانسور آتش نشان به عنوان مجموعه الزامات امدادی ضروری است. طبق ضوابط آسانسور ، نصب و اجرای حداقل یک آسانسور آتش نشانی در ساختمان های با ارتفاع بیش از 23 متر الزامی است. همچنین در ساختمان های مرتفع با بیش از 40 متر ارتفاع نیز نصب حداقل دو دستگاه آسانسور آتش نشانی که یکی از آن ها قابلیت حمل برانکارد داشته باشد، ضروری است. رعایت کردن تمام ضوابط اسانسور آتش نشانی در این آسانسورها الزامی می باشد.
ضوابط آسانسور آتش نشانی کاربران را ملزم کرده است که از کابین با حداقل ابعاد 120 در 210 سانتی متر استفاده کنند و درب آن را نیز حداقل 90 سانتی متر در نظر بگیرند. ظرفیت قابل حمل کابین نیز در این مورد در حدود 1000 کیلوگرم می باشد. در صورتی که آسانسور آتش نشانی قابلیت حمل برانکارد نداشته باشد، لازم است که حداقل فضای لازم برای 8 نفر و همچنین تحمل وزن 630 کیلوگرم را دارا باشد. انتخاب ابعاد کابین و ظرفیت باید با استناد به ضوابط آسانسور آتش نشان و نیاز به حمل برانکارد انجام گیرد.
با توجه به ضوابط آسانسور آتش نشانی ، چاه این اسانسور با اسانسورهای مسافربری عمومی جدا بوده و باید به امکانات تخلیه دود از چاه نیز مجهز شود. استفاده از مواد مقاوم در برابر آتش نیز در ساختار چاه ضروری می باشد. نورپردازی چاه باید به ازای هر 5 متر انجام شده و سیستم برق آن نیز به منبع برق اضطراری متصل شود. اتصال به برق اضطراری و ساماندهی مسیرهای دسترسی نیز باید طبق ضوابط آسانسور آتش نشان کنترل شود.
تفاوت آسانسور گیربکس و گیرلس یکی از موضوعات اساسی در انتخاب سیستم محرکه مناسب برای…
استاندارد جدول بتنی در معابر شهری مجموعه ای از ضوابط هماهنگ است که به منظور…
در استان کرمانشاه، به عنوان یکی از قطب های صنعتی غرب کشور، تولید تیرچه صنعتی…
خرید کابینت احتمالا یکی از سنگینترین تراکنشهای مالی است که برای خانهتان انجام میدهید. اگر…