استعلام قیمت
عمران مدرن بازار نوین ارتباطات ساختمانی
سیم کشی اعلام حریق یکی از مراحل اصلی نصب سیستم اعلام حریق می باشد که باید با توجه کامل به نقشه سیم کشی اعلام حریق انجام شود. در حقیقت هر نوع مشکل در نقشه و یا روش سیم کشی اعلام حریق می تواند مشکلات فراوانی ایجاد نماید. در بسیاری از پروژه ها به دلیل بی دقتی و کیفیت پایین کار پیمانکاران، سیستم اعلام حریق پس از چند ماه از کار افتاده و یا در زمان بروز حادثه به درستی عمل نمی کنند. آشنا بودن با نحوه سیم کشی سیستم اعلام حریق متعارف و آدرس پذیر برای نظارت بر سیم کشی و نصب سیستم اعلام حریق سودمند می باشد.
نکاتی مهم درخصوص نقشه سیم کشی اعلام حریق
نقشه سیم کشی اعلام حریق باید با توجه به ضوابط و استانداردها آماده شود. تمامی جای نشانی تجهیزات اعلام حریق ازجمله دتکتورها، آژیرها، فلاشرها، ریموت اندیکاتور و کنترل پنل باید به درستی بر روی نقشه نمایش داده شده باشد تا هنگام سیم کشی و نصب تجهیزات، مشکلی به وجود نیاید.
سازمان NFPA برای یکسان سازی نقشه اعلام حریق ، استاندارد NFPA 170 را منتشر کرده که تمامی علائم، نشانه ها و تمامی نکات مربوط به آماده سازی نقشه را توصیف کرده است.
یکی از مهم ترین نکات هنگام آماده سازی نقشه سیم کشی اعلام حریق این است که در نقشه، جای نشانی ها با توجه به استانداردها انجام شده باشد. به عبارتی طبق استاندارد NFPA 72، فاصله دتکتورهای دودی باید در بازه 10.6 تا 15 متر باشد و این نکات باید همگی در نقشه سیم کشی اعلام حریق رعایت شده باشند.
کابل مناسب در روش سیم کشی اعلام حریق
یکی از مهم ترین مسائل در اجرای روش سیم کشی اعلام حریق ، استفاده از کابل مناسب برای اتصال تجهیزات می باشد. کابل های اعلام حریق را می توان به دو دسته کابل های کشف حریق و کابل های اعلان حریق دسته بندی کرد.
در روش سیم کشی اعلام حریق ، کابل ها را به دو دسته تقسیم می کنند. کابل های کشف حریق که همان کابل دتکتورها و شستی ها می باشند، تنها برای آشکارسازی حریق کاربرد دارند. در مقابل، کابل های اعلان حریق برای اتصال آژیر و فلاشر مورد استفاده قرار می گیرند. همانطور که پیداست، کابل های اعلام حریق باید مقاومت بالاتری از کابل های آشکارساز داشته باشند، چراکه این کابل ها باید پس از وقوع حریق، دوام آورده و تجهیزات اعلانی مانند آژیر و فلاشر را روشن نگه دارند.
برای کابل های آشکارساز می توان از کابل های قطر 1.5 میلی متر به همراه عایق استفاده کرد. برای کابل های اعلان حریق نیز از همین کابل ها به همراه پوشش های مکانیکی استفاده می شود تا در برابر حریق برای مدت طولانی تری دوام داشته باشند. در روش سیم کشی اعلام حریق ، این کابل ها را در لوله های فلزی و یا PVC زیر حداقل 12 میلی متر گچ قرار می دهند.
نقشه سیم کشی تجهیزات اعلام حریق
هر تجهیز مانند دتکتور و یا شستی به شکل منحصر بفردی در مدار قرار می گیرد و برای اتصال این تجهیزات باید از دفترچه راهنمای ارائه دهنده تجهیز استفاده کرد. در حقیقت نقشه سیم کشی اعلام حریق تجهیزات مختلف با یکدیگر تفاوت دارند. بنابراین هنگام نصب و اجرای سیم کشی اعلام حریق حتما به دفترچه راهنمای آن توجه داشته باشید.
برای مثال در سیم کشی شستی اعلام حریق، رعایت پلاریته مثبت و منفی الزامی ندارد ولی هنگام نصب آن باید از یک مقاومت 470 اهمی در شستی استفاده کرد. درصورت عدم استفاده از این مقاومت در شستی، اتصال کوتاه رخ می دهد.
نحوه سیم کشی اعلام حریق متعارف
اعلام حریق متعارف جزو اولین سیستم های اعلان حریق خودکار می باشند که به دلیل قیمت پایین در پروژه های کوچک محبوبیت خاصی دارد. نحوه سیم کشی اعلام حریق متعارف به این گونه است که هر تجهیز به صورت مستقیم به پنل مرکزی اعلام حریق متصل می شود. یکی از معایب اصلی اعلام حریق متعارف، عدم شناسایی محل دقیق حریق می باشد.
نحوه سیم کشی اعلام حریق متعارف ساده تر از سیم کشی آدرس پذیر است ولی هزینه آن معمولا بیشتر می باشد. روش سیم کشی اعلام حریق متعارف به شرح زیر می باشد.
- در مرحله اول باید موقعیت تمامی تجهیزات روی نقشه بررسی کرده و سیم کشی اعلام حریق متعارف را مطابق با نقشه انجام دهید.
- پس از اتمام سیم کشی، دتکتورها، شستی ها و آژیرها نصب کنید. کنترل پنل نیز در محل تعیین شده در نقشه سیم کشی اعلام حریق نصب نمایید.
- حال سیم ارت را به بدنه پنل متصل کرده و سپس طبق استانداردها و ضوابط، کنترل پنل را تست کنید.
- توجه داشته باشید که پیش از اتصال سیم های ورودی به کنترل پنل، یک بار کل سیستم را تست کرده باشید.
- حال اتصال برق و باتری تجهیزات را قطع کرده و با استفاده از یک اهم متر، از صحت سیم کشی ها اطمینان حاصل نمایید.
- پس از بررسی سیم کشی ها و اطمینان از سالم بودن آن ها، باتری دستگاه را وصل کرده و سپس دستگاه را به برق متصل نمایید. در آخر نیز برای بار دیگر از دستگاه تست بگیرید.
نحوه سیم کشی اعلام حریق متعارف کاری تخصصی بوده و باید توسط افراد متخصص و فنی انجام شود. بنابراین حتی در صورت در دست داشتن نقشه سیم کشی اعلام حریق از سیم کشی و نصب آن به صورت خود جوش، خودداری نمایید.
نحوه سیم کشی اعلام حریق آدرس پذیر
اعلام حریق آدرس پذیر را می توان به عنوان نسخه ارتقاع یافته سیستم های متعارف معرفی کرد. یکی از ویژگی های کلیدی اعلام حریق آدرس پذیر، نمایش دادن محل دقیق آتش سوزی بر روی کنترل پنل مرکزی می باشد. نحوه سیم کشی اعلام حریق آدرس پذیر از متعارف کمی دشوارتر می باشد.
اعلام حریق آدرس پذیر دارای مدارهایی به نام لوپ می باشد که تجهیزات به صورت مستقیم روی ل.پ ها متصل می شوند. نحوه سیم کشی اعلام حریق آدرس پذیر این گونه است که تجهیز در مسیر لوپ قرار گرفته و پس از آن، تجهیز دیگری روی لوپ متصل می شود. هر لوپ بسته به مشخصات کنترل پنل بطور معمول توانایی پشتیانی از 24 الی 32 تجهیز را دارد.
با اینکه نحوه سیم کشی اعلام حریق آدرس پذیر کمی دشوارتر از اعلام حریق متعارف می باشد، هزینه نصب آن کمتر بوده و سرعت اجرای بالاتری دارد.
برای مطالعه بیشتر:
دیدگاهتان را بنویسید